W badaniach nad integracją europejską, zwłaszcza w Polsce, dominuje perspektywa ogólnoeuropejska, a w jej ramach szczególnie mocno – nurt instytucjonalny (instytucje UE). Nie odzwierciedla to w pełni istoty polityki europejskiej, która w swej różnorodności, a w odniesieniu do poszczególnych państw – unikatowości, staje się zjawiskiem znacznie bardziej dynamicznym i wielopoziomowym, niż można to wyprowadzić z takich ogólnych analiz. Istotne staje się w takiej sytuacji nie tyle promowanie opozycyjnego stanowiska wobec odgórnych (top-down) trendów w analizie integracji europejskiej, ile bardziej dopełnienie ich ujęciami oddolnymi (bottom-up). Badania takie – analizujące integrację europejską z perspektywy państw (zarówno członkowskich, kandydackich, aspirujących do UE; jak i nie-członkowskich i nie aspirujących do członkostwa) zawsze stanowiły istotny element badań europeistycznych. Główną ich słabością pozostaje „segmentowość”, fakt, że ustalenia dotyczące poszczególnych państw w niewielkim stopniu konfrontowane są z badaniami dotyczącymi innych państw europejskich. Istniejące analizy komparatystyczne dotyczące tak państw (systemów politycznych) w ramach UE, jak i ich składowych (systemy partyjne) są również zdominowane przez optykę indukcyjną. Należy zatem zakładać, że stworzenie w miarę zunifikowanych ram analizy europejskiej polityki państw stworzy wygodną płaszczyznę analiz porównawczych oraz wyprowadzania twierdzeń uogólniających.

Główne cele projektu:

– integracja środowiska badaczy zajmujących się europeizacją państw;
– stworzenie płaszczyzny naukowej debaty dla badaczy zajmujących się problematyką relacji poszczególnych państw z Unią Europejską oraz reakcji ich systemów politycznych na proces integracji europejskiej;
– prowadzenie badań nad kondycją państwa w zjednoczonej Europie;
– stworzenie płaszczyzn komparatystycznych w zakresie polityki europejskiej poszczególnych państw;
– propagowanie i upowszechnianie badań w zakresie europejskiej polityki państw;
– stworzenie platformy ułatwiającej dostęp szerszego grona tak badaczy jak i osób spoza środowiska naukowego (studentów) do dorobku naukowego z zakresu europejskiej polityki państw;
– ułatwianie i inicjowanie wspólnych przedsięwzięć naukowych;
– tworzenie ekspertyz w zakresie europejskiej polityki państw, uwzględniających m.in. występowanie obiektywnych i subiektywnych zgodności i subiektywnych/obiektywnych konfliktów; określanie możliwości tworzenia potencjalnych sojuszy (koalicji państw), ograniczania występujących konfliktów; stworzenie mapy zgodności/niezgodności polityki ogólnej i polityk sektorowych poszczególnych państw w odniesieniu do europejskiej polityki Polski oraz jej polityk sektorowych.