Schemat opracowań profili europejskiej polityki państw

Zalecany schemat opracowań ma na celu zwiększenie zarówno ich utylitarnego charakteru, jak i ułatwienie dalszych komparatystyk. W przypadku niektórych państw, zwłaszcza nie-członkowskich UE, konieczne będzie odejście od wskazanego schematu. Teksty poświęcone poszczególnym państwom mogą mieć docelowo do 30 stron objętości.

1. Tytuł
Zunifikowany: „Europejska polityka …..(nazwa państwa)”
2. Wstęp
Retrospektywne spojrzenie na relacje państwa ze Wspólnotami/UE (czy było to państwo założycielskiej „6” – jeśli wstąpiło na późniejszym etapie, to jak kształtowało swoje relacje z WE/UW); wskazanie głównych uwarunkowań polityki europejskiej; kwestie formalno-prawne (konstytucja); okoliczności aplikacji i wejścia (jeśli weszło na późniejszym etapie); jeśli państwo pozostaje poza UE przedstawić uwarunkowania oraz relacje instytucjonalne
3. Opinia publiczna
Wskazanie głównych trendów opinii publicznej w odniesieniu do integracji europejskiej; oparte na badaniach demoskopijnych – krajowych i międzynarodowych (europejskich – Eurobarometer). W tej części należy przedstawić przebieg i uwarunkowania. Skupić się należy na głównych wskaźnikach, budując narrację wokół 3-4 elementów, np. tendencje w zakresie poparcia dla akcesji (wykres + analiza), poparcie dla członkostwa (po wejściu) – wykres + analiza; poparcie dla wejścia do strefy euro (wykres + analiza).
4. Referendum
Jeśli takowe były, ale w tych przypadkach, gdzie nie były organizowane (Niemcy), a gdzie toczyła się społeczna i polityczna debata nad ich ew. wprowadzeniem, przedstawić uwarunkowania konstytucyjne oraz społeczną dyskusję. Uwarunkowania prawne referendów tzw. europejskich (konstytucjonalizacja, ustawodawstwo). Przebieg (kampanie referendalne), wynik, konsekwencje.
5. Partie polityczne
W podziale: lewica – centrum – prawica, należy przedstawić stanowisko i ewolucję stanowisk głównych współczesnych parlamentarnych partii politycznych. Za podstawę bierzemy obecne partie parlamentarne, „idąc do tyłu” odwołujemy się do ich stanowisk, do wcześniejszych stanowisk, ew. stanowisk partii-poprzedniczek. Zalecane: wykorzystanie dokumentów programowych partii.
6. Doktryna integracyjna
Ogólne określenie „filozofii” polityki europejskiej danego państwa oraz charakterystyka głównych nurtów reprezentowanych przez poszczególne rządy; oprzeć na dokumentach rządowych nie na dokumentach partii rządzących. Skupiamy się na tych elementach polityki rządów, które mają/miały charakter ponad-partyjny, wynikający ze specyficznych geopolitycznych interesów danego kraju, co decyduje o priorytetach jego polityki w UE lub wobec UE.
Za doktrynę uznajmy względnie koherentny układ idei, stanowiących podstawę realizowanej polityki. Choć w literaturze brak klarownej definicji „doktryny”, pojęcie to występuje zwykle w kontekście określonej, spójnej polityki realizowanej przez dane państwo, rządy lub rząd. Głębokie różnice występujące w ramach współczesnych demokratycznych systemów politycznych powodują, że nieco inną praktyczną wykładnię zyskuje ono w poszczególnych częściach świata. W Stanach Zjednoczonych najczęściej jest utożsamiane z polityką – zwykle zagraniczną – określonego prezydenta, pod warunkiem, że zyskuje ona spójną konstrukcję oraz naznaczona jest wyraźną wizją ideową. W Europie doktryna jest utożsamiana ze względnie spójną i względnie trwałą (wykraczającą jednak poza istnienie pojedynczego rządu i jednostkową alternację władzy) polityką państwa.
7. Parlament Europejski
Dotyczy państw członkowskich. Trzy ostatnie kadencje omówić bardziej szczegółowo z przywołaniem w trzech tabelach danych dotyczących wyników (pod tabelami komentarz i analiza). Wcześniejsze wybory – ogólnie: najważniejsze zjawiska, tendencje, procesy, aktorzy.
8. Konkluzje.
Główne kierunki i priorytety europejskiej polityki państwa, perspektywy rozwoju.
9. Bibliografia

Zalecenia edytorskie

Przypisy dolne wg schematu:

a) opracowania zwarte
S. Trzeciak, Gra o Europę. Negocjacje akcesyjne Polski z Unią Europejską, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 2010, s. 125.

b) artykuły w monografiach
A. Szczerbiak, History Trumps Government Unpopularity: The June 2003 Polish EU Accesion Referendum, w: EU Enlargement and Referendums, red. A. Szczerbiak, P. Taggart, Routledge, London 2005, s. 117-118.

c) artykuły w czasopismach naukowych
H. P. Gaisbauer, Euro-Scepticism Revisited: Poland after EU Accession, „Perspectives on European Polics and Society”, 2007, t. 8, nr 1, s. 57.

d) artykuły prasowe
A. Janowski, Ludowy szantaż, „Gazeta Wyborcza”, 14.03.2003.

e) strony internetowe
Statut Ligi Polskich Rodzin, www.lpr.pl/statut/ (dostęp: 28.07.2014)

Bibliografia
Alfabetycznie zaczynając od nazwisk autorów (wszystko pozostałe jak w przypisach).